იმ დღის შემდეგ, რაც ირაკლი იმ გოგონას შეხვდა საკუთარ თავში ჩაიკეტა და მარტოსული გახდა.. დაეძებდა იდუმალ გოგონას, რომელზეც არაფერი იცოდა, გარდა იმისა რომ, ის გახდა მისი ცხოვრების აზრი.. სალომ ირაკლის გულში დიდი ადგილი დაიკავა..
იგივეს განიცდიდა სალომეც…ორივე იტანჯებოდა და ფარული სიყვარულით!
***
ნათიას ყურამდე მიაღწია იმ ამბავმა, რომ ირაკლის იგი აღარ უყვარდა. ნათია კი იტანჯებოდა…
შავი ღამეები თეთრად ექცა, მას ეგონა, რომ არასდოს არავინ შეუყვარდებოდა…
გავიდა რამდენიმე თვე და დადგა ის დღე, როდესაც ირაკლი და მისი მეგობრები ამთავრებდნენ სკოლას…
ამ დროს ნათია და ირაკლი დაშორებულები იყვნენ. ისინი ყოველგვარი ჩხუბის და ახსნა-განმარტების გარეშე დაშორდნენ ერთმანეთს, რადგან ორივენი ხვდებოდნენ, რომ მათ სიყვარულს მომავალი არ ქონდა…
ნათია საზღვარგარეთ წავიდა სასწავლებლად, გიორგიმ იურიდიულზე ჩააბარა.. ირაკლიმ და სალომემ კი უცხოენებზე ჩააბარეს. ისინი ერთ ჯგუფში მოხვდნენ, მაგრამ ეს ჯერ არ იცოდნენ..
***
-ირაკლი?
-ვაა.. სალო აქ რა გინდა?
-მე აქ ჩავაბარე…
-მეც! როგორ ხარ? :)
-კარგად შენ?
-ვარ რაა…
-რატომ მასე მოწყენილად?
ამ კითხვის მერე ირაკლი დაფიქრდა თუ რა ეპასუხა, მაგრამ გადაწყვიტა, რომ მოწყენილობის მიზეზი არ გაემხილა…
-ირაკლიი რაზე ჩაფიქრდი?
-არა ისე უბრალოდ… შეყვარებული ხომ არ გაიჩინე?-არაა.. და შენ რას შვრები მაგ საკითხთან დაკავშირებით?
-მოდი თემა შევცვალოთ.. ალბათ იცი რომ ზეგ გიორგის დაბადების დღეა, არ იქნები?
-კი ვიქნები…
-ვისთან ერთად მიდიხარ? ნათია ხომ საზღვარგარეთ წავიდა
-ხო ვიცი.. ალბათ მარტო მოვალ
-გინდა მე გამოგივლი და ერთად წავიდეთ
-კარგი.. ეგრე იყოს..
***
-გიო გილოცავ!
-მადლობ სალო:) იკა სადაა?:)
-დაბლაა, მანქანას დააყენებს და ამოვა…
იგივეს განიცდიდა სალომეც…ორივე იტანჯებოდა და ფარული სიყვარულით!
***
ნათიას ყურამდე მიაღწია იმ ამბავმა, რომ ირაკლის იგი აღარ უყვარდა. ნათია კი იტანჯებოდა…
შავი ღამეები თეთრად ექცა, მას ეგონა, რომ არასდოს არავინ შეუყვარდებოდა…
გავიდა რამდენიმე თვე და დადგა ის დღე, როდესაც ირაკლი და მისი მეგობრები ამთავრებდნენ სკოლას…
ამ დროს ნათია და ირაკლი დაშორებულები იყვნენ. ისინი ყოველგვარი ჩხუბის და ახსნა-განმარტების გარეშე დაშორდნენ ერთმანეთს, რადგან ორივენი ხვდებოდნენ, რომ მათ სიყვარულს მომავალი არ ქონდა…
ნათია საზღვარგარეთ წავიდა სასწავლებლად, გიორგიმ იურიდიულზე ჩააბარა.. ირაკლიმ და სალომემ კი უცხოენებზე ჩააბარეს. ისინი ერთ ჯგუფში მოხვდნენ, მაგრამ ეს ჯერ არ იცოდნენ..
***
-ირაკლი?
-ვაა.. სალო აქ რა გინდა?
-მე აქ ჩავაბარე…
-მეც! როგორ ხარ? :)
-კარგად შენ?
-ვარ რაა…
-რატომ მასე მოწყენილად?
ამ კითხვის მერე ირაკლი დაფიქრდა თუ რა ეპასუხა, მაგრამ გადაწყვიტა, რომ მოწყენილობის მიზეზი არ გაემხილა…
-ირაკლიი რაზე ჩაფიქრდი?
-არა ისე უბრალოდ… შეყვარებული ხომ არ გაიჩინე?-არაა.. და შენ რას შვრები მაგ საკითხთან დაკავშირებით?
-მოდი თემა შევცვალოთ.. ალბათ იცი რომ ზეგ გიორგის დაბადების დღეა, არ იქნები?
-კი ვიქნები…
-ვისთან ერთად მიდიხარ? ნათია ხომ საზღვარგარეთ წავიდა
-ხო ვიცი.. ალბათ მარტო მოვალ
-გინდა მე გამოგივლი და ერთად წავიდეთ
-კარგი.. ეგრე იყოს..
***
-გიო გილოცავ!
-მადლობ სალო:) იკა სადაა?:)
-დაბლაა, მანქანას დააყენებს და ამოვა…
………………..
-იკა,რატომ ხარ მოწყენილი? იციი,მინდა გავიგო რა იმალება შენში, ძალიან შეიცვალე, ვეღარავინ ვეღარ გცნობს.. რა ხდება?
-ღამე იყო, წვიმდა, გავედი გარეთ, სეირნობის დროს შევხვდი გოგონას, რომელიც ცოტა შევაშინე. იგი ჩაფიქრებული მიდიოდა, ისევე როგორც მე.. მას გაშლილი თმები წვიმისგან სველი თმა ჰქონდა… ნაზი და ნაცნობი…
იმის მერე მას ვეძებ. ისიც კი არ ვიცი რა ქვია, საიდან არის ან… მოკლედ არაფერი ვიცი მის შესახებ, ერთი ვიცი, რომ ძალიან შემიყვარდა…
სალომე დაიბნა, შიშმა აიტანა და თვალები აუცრემლიანდა, მან შეშინებული ხმით იკითხა:
-ეგ როდის მოხდა?
-ზუსრად ერთი წლის წინ, როცა გიოს დაბადების დღე იყო და მე არ წავედი სალომე ატირდა… გიომ და იკამ მეორე ოთახში გაიყვანეს და ცდილობდნენ გაეგოთ რა დაემართა მას-სალომე რა გჭირს? რატომ ტირიხარ? რამე გეწყინა?
-არ ეშვებოდა გიორგი…
-გიო მოდი მარტო დავტოვოთ და როცა უკეთ გახდება მერე გვეტყვის ყველაფერს…
-არა! ირაკლი შენ დარჩიი…
გიორგი მიხვდა ყველაფერს და თქვა:
- კაი,მე გავედი ალბათ ბევრი სალაპარაკო გაქვთ…
-სალომე რა დაგემართა ახლაც არ მეტყვი?
- ის… ის… გოგონა მე… მე ვიყავი იმ ღამით…
- რააააააა?
ირაკლი წამოხტა და გაოგნებული თვალებით იყურებოდა აქეთ-იქით.. არ იცოდა რა ექნა, რა ეთქვა.. სალომე კი ტიროდა…
-წამოდი დაბლა ჩავიდეთ და პარკში ვილაპარაკოთ…
…………………….
სალო მე არ ვიცი რა გითხრა, უბრალოდ მიყვარხარ და იმ ღამის მერე დაგეძებ…
-იმ ღამის მერე მოსვენება დავკარგე, სულ შენზე ვფიქრობდი, არ ვიცოდი რა მექნა,მხოლოდ შენი პოვნა და შენთან ყოფნა მინდოდა
-აი რამ შეგვცვალა ორივე…
-თავს დამნაშავედ ვგრძნობ…
-რატომ? ჩვენ ხომ ერთმანეთი ვიპოვეთ…
-კიი, მაგრამ ნატას ხომ ჩემს გამო დაშორდი, იგი ჩვენი გულისთვის დაიტანჯა:(
-შენ არაფერ შუაში ხარ! იგი უფრო დაიტანჯებოდა მე რომ მასთან დავრჩენილიყავი უსიყვარულოდ…
-არ ვიცი…
ირაკლიმ სალომე მიიზიდა თავისკენ, ტუჩები შეახო მის ნაზ ტუჩებს, რომლებიც კრთოდნენ….
-სალომე მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ იკა!ამ დროს იქვე ბიჭები ჩხუბობდნენ, ერთმანეთს აგინებდნენ. ერთმა იარაღის ლულას გამოკრა თითი. მან უმისამართოდ გაისროლა, მაგრამ ერთი ტყვია საბედისწერო აღმოჩნდა სალომესათვის. სალომე უგონოდ დაეცა დაბლა. ეს ყველაფერი ისეთი წამიერი იყო, რომ ირაკლი გონს კიდევერ მოსულიყო, მაგრამ მან ყველაფერი გააცნობიერა, ამოიღო სალომეს ნაჩუქარი დანა,სალომე ჩაიკრა გულში და ყურში ჩასჩურჩულა:
-აქ დაგვაშორეს, მაგრამ მეც მალე მოვალ შენთან და სულ ერთად ვიქნებით. მიყვარხარ…
ამ სიტყვების შემდეგ სალომეს ჯერ კიდევ თბილ ტუჩებს აკოცა და თავისივე ხელით დაირტყა დანა გულში….
-ღამე იყო, წვიმდა, გავედი გარეთ, სეირნობის დროს შევხვდი გოგონას, რომელიც ცოტა შევაშინე. იგი ჩაფიქრებული მიდიოდა, ისევე როგორც მე.. მას გაშლილი თმები წვიმისგან სველი თმა ჰქონდა… ნაზი და ნაცნობი…
იმის მერე მას ვეძებ. ისიც კი არ ვიცი რა ქვია, საიდან არის ან… მოკლედ არაფერი ვიცი მის შესახებ, ერთი ვიცი, რომ ძალიან შემიყვარდა…
სალომე დაიბნა, შიშმა აიტანა და თვალები აუცრემლიანდა, მან შეშინებული ხმით იკითხა:
-ეგ როდის მოხდა?
-ზუსრად ერთი წლის წინ, როცა გიოს დაბადების დღე იყო და მე არ წავედი სალომე ატირდა… გიომ და იკამ მეორე ოთახში გაიყვანეს და ცდილობდნენ გაეგოთ რა დაემართა მას-სალომე რა გჭირს? რატომ ტირიხარ? რამე გეწყინა?
-არ ეშვებოდა გიორგი…
-გიო მოდი მარტო დავტოვოთ და როცა უკეთ გახდება მერე გვეტყვის ყველაფერს…
-არა! ირაკლი შენ დარჩიი…
გიორგი მიხვდა ყველაფერს და თქვა:
- კაი,მე გავედი ალბათ ბევრი სალაპარაკო გაქვთ…
-სალომე რა დაგემართა ახლაც არ მეტყვი?
- ის… ის… გოგონა მე… მე ვიყავი იმ ღამით…
- რააააააა?
ირაკლი წამოხტა და გაოგნებული თვალებით იყურებოდა აქეთ-იქით.. არ იცოდა რა ექნა, რა ეთქვა.. სალომე კი ტიროდა…
-წამოდი დაბლა ჩავიდეთ და პარკში ვილაპარაკოთ…
…………………….
სალო მე არ ვიცი რა გითხრა, უბრალოდ მიყვარხარ და იმ ღამის მერე დაგეძებ…
-იმ ღამის მერე მოსვენება დავკარგე, სულ შენზე ვფიქრობდი, არ ვიცოდი რა მექნა,მხოლოდ შენი პოვნა და შენთან ყოფნა მინდოდა
-აი რამ შეგვცვალა ორივე…
-თავს დამნაშავედ ვგრძნობ…
-რატომ? ჩვენ ხომ ერთმანეთი ვიპოვეთ…
-კიი, მაგრამ ნატას ხომ ჩემს გამო დაშორდი, იგი ჩვენი გულისთვის დაიტანჯა:(
-შენ არაფერ შუაში ხარ! იგი უფრო დაიტანჯებოდა მე რომ მასთან დავრჩენილიყავი უსიყვარულოდ…
-არ ვიცი…
ირაკლიმ სალომე მიიზიდა თავისკენ, ტუჩები შეახო მის ნაზ ტუჩებს, რომლებიც კრთოდნენ….
-სალომე მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ იკა!ამ დროს იქვე ბიჭები ჩხუბობდნენ, ერთმანეთს აგინებდნენ. ერთმა იარაღის ლულას გამოკრა თითი. მან უმისამართოდ გაისროლა, მაგრამ ერთი ტყვია საბედისწერო აღმოჩნდა სალომესათვის. სალომე უგონოდ დაეცა დაბლა. ეს ყველაფერი ისეთი წამიერი იყო, რომ ირაკლი გონს კიდევერ მოსულიყო, მაგრამ მან ყველაფერი გააცნობიერა, ამოიღო სალომეს ნაჩუქარი დანა,სალომე ჩაიკრა გულში და ყურში ჩასჩურჩულა:
-აქ დაგვაშორეს, მაგრამ მეც მალე მოვალ შენთან და სულ ერთად ვიქნებით. მიყვარხარ…
ამ სიტყვების შემდეგ სალომეს ჯერ კიდევ თბილ ტუჩებს აკოცა და თავისივე ხელით დაირტყა დანა გულში….
