ევ დამეწყო… ნელ–ნელა, ნაბიჯ–ნაბიჯ, მაგრამ მაინც…
არ ვარ დეპრესიული, პირიქით, ყველაფერს პოზიტიურად ვუყურებ, მაგრამ ერთფეროვნება მკლავს… ასე მგონია ცხოვრების ამ წლებს უაზროდ ვკარგავ, არაფრის კეთებაში.
იგივე სიტუაციაში ვიყავი ორი–სამი წლის წინ, მაშინაც ეს ერთფეროვნება მკლავდა, მოსაწყენი ცხოვრება, დაგეგმილი, პროგნოზირებადი.
Комментариев нет:
Отправить комментарий