ამბობენ ყველაფერი დროებითიაო, ყველაფერი შეიძლება დაკარგო და დაგავიწყდესო, მაგრამ ტყუილია, გრძნობა მარადიულია, როგორც არ უნდა ვეცადოთ მის დავიწყებას, გულის სიღრმეში ჩამარხული კვლავ გაიდგავს ფესვებს ჩვენს ხრიოკ გულში, სევდის მზით განათებული გაღვივდება და ისე ამოხეთქავს ჩვენს შიგნით, როგორც ასფალტის სქელ ფენას გამოარღვევს ხოლმე სიცოცხლეს მოწყურებული ნორჩი ბალახი.
