გქონიათ შემთხვევა, როცა ტელევიზორში რაიმე
საშინელებას უყურებთ და ვერ პოულობთ ძალას,
საკუთარ თავში, რომ გამორთოთ?
საშინელებას უყურებთ და ვერ პოულობთ ძალას,
საკუთარ თავში, რომ გამორთოთ?
თქვენ გაწუხებთ სროლების, აფეთქებების ხმები,
მაგრამ ტელევიზორს მაინც ვერ თიშავთ.
მაგრამ ტელევიზორს მაინც ვერ თიშავთ.
რატომ?
ნუთუ თქვენ არ გინდათ მიხუროთ ფანჯრები?
ნუთუ თქვენ არ გინდათ მიხუროთ ფანჯრები?
დიახ, ფანჯრები! იმიტომ, რომ ჩვენი გრძნობები,
ეს არის ფანჯრები გარეგან სამყაროში.
ეს არის ფანჯრები გარეგან სამყაროში.
ადამიანთა უმრავლესობა კი არასდროს არ ხურავს
ამ ფანჯრებს და აძლევს უფლებას სამყაროს
ყველანაირ აზრებს, ხმებს და ფორმებს შემოიჭრან
მასში და შემოიტანონ განგაში და მწუხარება.
ამ ფანჯრებს და აძლევს უფლებას სამყაროს
ყველანაირ აზრებს, ხმებს და ფორმებს შემოიჭრან
მასში და შემოიტანონ განგაში და მწუხარება.
თუ რატომ ხდება ასე და როგორ უნდა მივხუროთ
ხოლმე, ხანდახან, ჩვენის სულის ფანჯარა, იხილეთ
ახლა სტატიაში ჩემს ბლოგზე
ხოლმე, ხანდახან, ჩვენის სულის ფანჯარა, იხილეთ
ახლა სტატიაში ჩემს ბლოგზე
წაიკითხეთ, გაანალიზეთ და გაგვიზიარეთ თქვენი
მოსაზრებები, იქვე, კომენტარებში, ან/და ნებისმიერი
სხვა, თქვენთვის მოსახერხებელი ფორმით
მოსაზრებები, იქვე, კომენტარებში, ან/და ნებისმიერი
სხვა, თქვენთვის მოსახერხებელი ფორმით
სიყვარულით და მადლიერებით, ხვიჩა მებონია