ბოლოს და ბოლოს გადავწყვიტე შემექმნა, დამეწერა პოსტი ჩემს შესახებ
მე ერთი ჩვეულებრივი ემბრიონი ვიყავი...
მუცელში მყუდროდ მოთავსებული და როგორც ყველა დაბადებას ველოდებოდი....
ჩემგან ნურაფერს ელოდებით... მეც ვოცნებობ:
ვოცნებობ - ბედნიერებაზე და კიდევ, ნობელის პრემიაზე
ვფიქრობ -სულ და ყველაფერზე
მძულს -ბუზები და ტარაკნები
ვნანობ -არაფერს
კმაყოფილი ვარ - ხშირად
მენატრება - უფფ... ბევრი რამ...
მსურს - სამოთხეში მოხვედრა ოდესმე...
მაღიზიანებს - ხმაური, ყაყანი და ჩლუნგიზმი
ვგრძნობ - "სენსორული" არსება ვარ. . .
მეშინია - კიბოსი, უფულობის და გაურკვევლობის
ვიცი - იმაზე ბევრად ნაკლები, ვიდრე საჭიროა, მაგრამ მე მყოფნის. . .
არ ვიცი - ყველაზე ხშირი პასუხი. . .
შემიძლია - დაგესიზმროთ, დავნამცეცდე და სულ ახლადგაღვიძებულს ვგავდე. . .
არ შემიძლია - როცა ჭკუას მასწავლიან, მოვისმინო და კიდე რაღაცეები ვგეგმო
ვმეგობრობ - ,,ჩემებთან''
ვაპატიებ - არ მიყვარს ნაპატიები ხალხი. . . თორე მე კი ვაპატიებ. . .
ვტირი - არასოდეს (ზოგჯერ გულში)
ვიცინი - გულიანად
ვეძებ- ჩემ თავს და სხვებს
ღირსი ვარ-ბედნიერების
ვკარგავ-დროს
გასაგრძელებლად მიყევით ბმულს...>>>
2 комментария:
It's So Amazing!
Thank you for the evaluation of
Отправить комментарий